Rouwen gaat over kwetsbaar mogen / durven / kunnen zijn… Troost zit vaak in de verbinding met anderen…
Sterven en rouwen, het zijn vaak nog taboes in onze cultuur. We denken niet al te veel na over onze dood. Als iemand stervende is, schieten we in een kramp, de stervende blijft in bed en wij gaan errond zitten waken en wachten. Na een sterfgeval wordt er verwacht dat we ons normale leven snel weer oppakken met soms een lastig rouwproces tot gevolg.
Maar ook na een plots overlijden volgt er een periode van medeleven, van kaartjes, van telefoontjes… en plots valt het stil, moet je alleen verder… Terwijl jij het nog dagelijks meedraagt, wordt er nauwelijks nog over gepraat, naar gevraagd… Voor de buitenwereld lijkt het voorbij.
Ook na een ‘levend verlies’ kom je in een rouwproces terecht. Een relatie die stopt, een droom die je moet opbergen, een job die je verliest, fysiek niet alles (meer) kunnen,… het kan zwaar zijn om te dragen.
Rouwen is een individueel proces… iedereen doet het op zijn eigen manier… in zijn eigen tijd…
Toch zit troost in de verbinding met anderen… een verbinding waarin de pijn ruimte krijgt, niet opgelost moet worden maar er gewoon mag zijn.
Voel je pijn om iets of iemand waar je afscheid van moest nemen?
Heb je het gevoel alleen te staan met je verdriet?
Zoek je een plek waar dat verdriet gewoon mag zijn?
Ben je op zoek naar mensen die het lastige kunnen helpen dragen?
Voel je je kwetsbaar door je pijn?
Als je kwetsbaar bent, zien mensen ook je kracht; als je louter kracht uitstraalt, bouw je een muur om je heen!
Van harte welkom op een troostcirkel!
We zitten samen op een sfeervolle plek…
Ik zing… een warme mantel…
Eenvoudige liederen om samen te zingen…
Diep verbonden met wie of wat we missen…
Ons verdriet krijgt een warme plek… onze tranen zijn welkom…
Een ritueel… het leven dat geweest is, eren… zacht de toekomst tegemoet zien…
Verhalen mogen gedeeld worden… herinneringen gekoesterd.
En ga dat tikkeltje lichter weer naar huis…
de gezangen nog naklinkend in je lijf…
voelen dat je er niet alleen voor staat…
Geplande troostmomenten
11 februari 2025 om 19u30
Troostend concert in het Rouw-en Verliescafé in Izegem
Welkom met alles wat in jou leeft!
Ik speel zachte muziek en zing troostende liederen.
Laat je meevoeren…
Jouw verdriet mag er zijn. Mijn muziek als een warme mantel.
Tussendoor vertel ik over mijn werk als muziektherapeut aan sterfbedden.
Hoe zingen kan troosten, de pijn verzachten, een mooie manier is om te verbinden met anderen.
Ga dat tikkeltje lichter weer naar huis…
de gezangen nog naklinkend in je lijf…
voelen dat je er niet alleen voor staat!
26 april 2025
Troostmoment op de ontmoetingsdag voor vrijwilligers van de Rouw-en Verliescafé’s
Enkel op uitnodiging…
4 juni 2025
Troostcirkel op de zingevingsdag Samana in Gent
Blijf je graag op de hoogte van de troostmomenten?
Laat je emailadres onderaan deze pagina achter om mijn nieuwsbrief te ontvangen!
Of volg mij op facebook of instagram!
Stuur je liever een persoonlijk berichtje mee? Dan kan dit via deze knop: